Nieprawda. Ale raz na kilka dni docierają do mnie podobne nagłówki gazet. Powodują, że dostaję gęsiej skórki. Złoszczę się na głupotę ludzką, na nieostrożność i brak wyobraźni, na niesprawiedliwość i krzywdzące uogólnienia. Kolejne dziecko pogryzione przez psa – to może przytrafić się u nas. Czy można tego uniknąć?

Na muzycznym rynku wydawniczym ukazały się „Opowieści Frontowe”, autorska płyta muzyka z Mosiny – Remigiusza Szumana.

Remigiusz Szuman jest wirtuozem gitary klasycznej, absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Od blisko 3 lat wykonuje na scenie także swoje piosenki. Od końca 2008 roku, muzyk został już laureatem kilku prestiżowych festiwali poezji śpiewanej i piosenki autorskiej, między innymi: Międzynarodowego Festiwalu Bardów  OPPA 2009 w Warszawie, ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Nieobojętnej „Włóczęga” w Zielonej Górze, XXXVII Ogólnopolskich Spotkań Zamkowych w Olsztynie, XI Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Poetyckiej w Oleśnie. Nagrody i wyróżnienia, Remigiusz zdobywa własnym wykonaniem autorskich piosenek, akompaniując sobie na gitarze. Utwory te zostały zebrane na płycie zatytułowanej „Opowieści Frontowe”, która w ostatnich dniach lutego ukazała się na muzycznym rynku wydawniczym.

Dziad, baba, lajkonik, niedźwiedź, i kominiarze. Takich przebierańców spotkamy w Mieczewie, jeśli w śmigusa dyngusa wybierzemy się po południu na spacer po ulicach naszej wioski.

Zofia Nałkowska w "Granicy", stwierdza tak: "Chodzi o to, że musi coś istnieć, jakaś granica, której przekroczyć nie wolno, za którą przestaje się być sobą"

Doradca laktacyjny radzi

Nazywam się Joanna Adamiak. Jestem... Na mieczewo.com pojawiać się będę jako doradca laktacyjny w swej istocie jestem Człowiekiem, który dąży do łamania zastanych praw i konwenansów, utartych struktur i schematów. Łamię je w sobie i swojej rodzinie. Pomagam dostrzegać je i łamać tym, którzy czują „egzystencjalne ssanie absurdu” i szukają w tym temacie pomocy, wsparcia i wskazówek.

Jestem napęczniała jak wielka dynia. Nie tylko dlatego, że niebawem rodzę i mój brzuch jest coraz większy. Również moja głowa zaczyna przypominać wielką dynię. Taką, jakie pojawiają się na gankach naszych domów z okazji nadciągającego halloween. Dlaczego?

Dlaczego ciąża, która jest przecież stanem fizjologicznym, nie chorobą, ma stawiać kobietę w sytuacji uprzywilejowanej? Dlaczego zdrowej, młodej dziewczynie, tylko że z brzuchem, powinniśmy ustąpić miejsca w autobusie, przepuścić w sklepowej kolejce? Powody – poza kulturą osobistą każdego z nas– są bardzo racjonalne. Wyjaśnia to nam profesor Romuald Dębski, wybitny ginekolog i położnik.

Najpierw dowiedziałam się o niej z reklam w jednym z hipermarketów, później w poradniku dla kobiet w ciąży. Właśnie ruszyła akcja „Więcej życzliwości dla kobiet w ciąży”, wywołując we mnie mieszane uczucia, na czele których znajduje się irytacja.

Obejrzany niedawno polski film (zamierzam go opisać w naszej „Filmotece”) wyzwolił we mnie falę refleksji na temat wieku, młodości i starości. Nie chcąc się rozpisywać o filmie, nadmienię tylko, że jego bohaterami są chłopcy i dziewczęta w wieku lat nastu. Przez ponad godzinę patrzyłam na ich nieskrępowaną młodość, dzikość, cudowną szczenięcą naiwność, odkrywanie świata i buntownicze wybryki. Pierwsze uczucie, jakiego doznałam to była szczera klasyczna zazdrość, potęgowana wspomnieniami. Wiem, nie ma się czym chwalić, zazdrość to bardzo nieładne odczucie. Toteż ustąpiła ona miejsca zwykłej złości, którą wywołał jeden ze wspomnianych nastolatków zwracając się do kumpla obserwującego z zainteresowaniem dość ponętną sąsiadkę: „Ona ci się podoba? Człowieku, ona ma ze trzydzieści lat! Stara jest...”. Poczułam się stara jak świat. Przez moment. Następnie zaczęłam delektować się filmem zostawiając gorzkie refleksje na później.

Dawno nie pisałam. Nie mam czasu. Jak większość z Was, zapewne. Mam nawet w pogotowiu listę tematów, które chciałabym uzewnętrznić w moim kąciku felietonowym. Lista sobie, życie sobie. Każdy felieton, wszystkie refleksje i spostrzeżenia, którymi się tutaj dzielę powstają spontanicznie, często pod wpływem jakiegoś wydarzenia bądź obserwacji. Spontaniczność i przypadek wygrywają zatem z planem, porządkiem i wszelkimi innymi wytycznymi, których czasem tak kurczowo próbuję się trzymać.