Nalewki

Miało być o szczepach winogron a jest o regionach.
W sprawie Bordeaux, to są wina obiadowe; troche zbyt konserwatywne podejście do tematu jak dla mnie (wina za cienkie w budowie na dodatek z "merlota' i obrzydliwej "francy") No, może troche lepiej wypadają produkcje z udziałem cabernet sauvignon. Ze starego świata wolę jednak pólnocne Włochy ze swym Nebbiolo, a jesli Hiszpania to chyba jednak Ribera del Duero z gronami Tempranillo.

Czyli moja lista wygląda tak:

Czerwone:
1. Shiraz
2. Nebiollo
3. Tempranillo
przedostatnia. Gamay
ostatnia Cabernet Franc
a za nimi jeszcze dalej Beaujolais


Białe
1. Silvaner
2. Gewürztraminer
3. Muskat
4. Palamino
przedostatnia. Riesling
ostatnia Savingnon Blanc

Dlaczego rozpoczynam dyskusje o odmianach winorośli – ano dlatego, ze doszedłem do wniosku, iż szczytem percepcji przeciętnego someliera-amotora jest właśnie rozpoznawanie win po użytych do produkcji odmianach winogron. Oczywiście pierwszym i najłatwiejszym do opanowania kryterium rozpoznawalności win jest określenie kontynentu z jakiego pochodzi wino (ściślej dotyczy to szerokości geograficznej) drugim łatwym kryterium jest ocena czy wino miało kontakt z dębem ale już na trzecim miejscu jest rozpoznawanie po odmianie winogron . Nieśmiało wyrażę opinie że rozpoznawanie win po apelacji, terior, a już na pewno po roczniku to zupełna fikcja. Udaje mi się odróżnić „Shiraz” z Australii od „Sarah” francuskiego no i może przy odrobinie szczęścia rozpoznam Hermitage z RPA (a wszystko to jest ten sam szczep i pewnie z mądrą miną przy każdym z nich powiedziałbym "SZIRAS" ) ale już posród Australijskich win wytworzonych z tego szczepu za skarby po smaku nie rozpoznam czy wino pochodzi z Barossa Valley czy z Hunter Valley. O roczniku nawet nie wspominając. Natomiast nie jest problemem rozpoznanie , które wino to Shiraz, a które to Beaujolais (fuj), albo zorientowanie się czy podano Silvanera czy Rieslinga.I to jest właśnie ta idea.
Uważam, ze to właśnie odmiana winorośli rozstrzyga o smaku wina a inne czynniki to tylko przyprawy.

W kontekście własnej produkcji tez ma to pewne znaczenie, bo jakoś trzeba opisać smak wina dajmy na to z pigwowca. Najłatwiej odnieść jego smak do win znanych innym winopijom poprzez podanie odpowiednika odmiany winorośli np. „wino jest podobne do silvanera” Bez znaczenia będzie czy podobne jest do silvanera z Fraknoni czy Alzacji, albo czy taki był rocznik silvanera frankońskiego (w pięknej, charakterystycznej, płaskiej butelce) 2006 czy 2007.

Tak – wiem, ważne by wino było smaczne, ale co sadzicie o takim podejściu do tematu (kwestia melona w jesiennym mnie natchnęła do niniejszego przejawu grafomaniactwa wybaczcie )