bieganie

@Jacek: to chyba zalezy po co sie biega, co jest motywacja. Jeszcze rok temu biegalem bo lubilem przelamywac swoje lenistwo i wygodnictwo - upal, deszcz, wiatr, bloto, snieg, kaluze ... Biegalem dla towarzystwa, rozmow, nastrojow i jakiegos poczucia wspolnoty. Wtedy wlasciwie nie bylo planu treningowego i liczylo sie tylko na ile mam(y) akurat ochote i fantazje "przycisnac".

Perspektywa zmienia sie jesli jest konkretny cel, "wynik" do ubiegniecia. Teraz, kiedy bieganie jest moim sposobem na samotnosc, pilnuje planu treningowego tak jak to opisujesz i pamietam ze na ok 11 tygodni treningu (ok 35-37 treningow) tylko dwoch nie wykonalem zgodnie z planem bo fizycznie nie dalem rady. Ale takie trzymanie sie za morde bez wzgledu na to jaki mam dzien, ile spalem, co jadlem, czy mysle o jakis problemach osobistych - nie jest dobre. Bieganie zamienia sie wtedy w katorge i wyrzeczenia a nie w przyjemnosc. Tak wygladalo moje przygotowanie do pierwszego maratonu. Skutek byl taki ze startujac mialem stalowe miesnie, pluca i stawy ale gdzies po drodze zgubilem serce, sens tego wszystkiego i radosc zwyciezania, maraton stal sie takim "ostatnim", trudnym treningiem ktory trzeba bylo "odwalic".

Do najblizszego maratonu bede przygotowywal sie rowniez wg planu, nad ktorym juz mysle - prawdopodobnie bedzie jeszcze trudniejszy, ale chce do jego realizacji podejsc bardziej swobodnie i skupic kazdy trening na znalezienia radosci, sensu i motywacji do biegania.

Masz w Mieczewie swietna ekipe biegowa, korzystaj z tego - ja dopiero teraz doceniam wspolne podejmowanie wysilku, wiele moich porazek rodzi sie w glowie, psychice, samotnosci - nie w miesniach czy ich bolu.

Ubuntu

Pasmo nigdy nie odpuszcza
Ale po ostatnim ciężkim kontuzjowym doświadczeniu zrozumiałem, że wszystkiemu winna jest ambicja (czytaj endomondo) - za dużo i za intensywnie.
I tak powoli wracałem do formy, szczególnie przypisuję sukces marszobiegom. Stopniowo wydłużałem dystans i wszystko szło jak z płatka do czasu kiedy zrobiliśmy 20km interwałów (to już było wykańczające) a następnego dnia pobiegliśmy z Michałem kolejne kilkanaście km i... wdał się stan zapalny.

Witam, dziękuje Wam za reakcje. Nawet się nie spodziewałem, że wszyscy tak na spontanie napiszecie i od serca. Wniosek z tego płynie prosty kontaktujmy się i rozmawiajmy na ten temat bo doświadczenia którymi się dzielimy są bardzo cenne .
Roman cieszę się że masz takie zdroworozsądkowe podejście do biegania i biegajmy razem w te weekendy mniej kilometrów może między 8-9 i starczy. Michał w niedzielę zrobił taki numer, że zanim mnie zabrał na trening to już miał w nogach prawie dychę. Wcześniej mówiłem że ten dystans po wyżej 10km źle znoszę i poszedł mi na rękę w ten sposób. Cenię Go za to bo to jest facet na wysokim poziomie który najpierw myśli o innych a potem o sobie. Tak że Ania czekamy na Ciebie . Muszę tu przyznać że to właśnie Ty najbardziej zmotywowałaś mnie do wspólnego biegania i udziału w forum. Dziwisz się czemu? To proste, często jak wchodzę żeby coś napisać to otwiera się pierwsza strona forum z przed 4lat! Z Twoim zaproszeniem do biegania tak że tekst zamieszczony przed czterema laty zachęcił mnie do biegania teraz. Ciekawe co? Siła słowa pisanego/czytanego jest ogromna!
Wracając skromnie do biegania to muszę przyznać że trening wczoraj na górkach w Mieczewie był trudny. Na jednym skrzyżowaniu się wypierdoliłem sromotnie (przepraszam Administratora i Was za kolokwializm, ale to słowo oddaje w pełni dramaturgię wydarzenia) i trochę stłukłem kolano ale dzisiaj nawet nie boli. Pewnie nie odważę się biegać tam dziś więc zostają Rataje i Warta bez nieszczęśliwych następstw. Jeśli nie będzie intensywnie padać w nocy to jutro damy radę.
Jeszcze chciałem nawiązać do wypowiedzi Rafała bo poruszył ważny aspekt motywacji. Sam spędziłem w rozłące 7 lat i wspominam je źle mimo, że byłem z rodziną na weekendy. Gdzieś mi „uciekło” 3 lata z życia mojego syna a gorycz rozłąki przelewałem w bardzo systematyczny i ostry trening (nie był biegowy ale na siłowni ale to nie szkodzi). Przeczytałem każde słowo które napisałeś ze zrozumieniem i podzielam Twoje zdanie bo sam też to przeszedłem. Ja uważam że cała Twoja aktywność biegowa jest dobra i porażki też ponieważ to wszystko razem pozwala funkcjonować (jakoś).
Mam propozycję pisz o swojej aktywności biegowej jak jato robię. Po to żeby się komunikować i wymieniać doświadczenia. W tej chwili testuję swój organizm na trening codzienny również siłowy taki połączony ( wypadkowa moich doświadczeń z ostatnich 30 lat aktywności) trening nie przekracza 8km (na razie) jedynie w sobotę i niedzielę doginam z Michałem i to mi pasuje. Jak dołączą inni (Roman, Ania, Tomek, Asia, Łukasz) to trening nie będzie przekraczał możliwości uczestników, co najwyżej po treningu dobiegam sobie „coś tam”.
Pozdrawiam Jacek

Dość pisania, czas przejść do czynów. Jutro 8 rano przy świetlicy.

Pobiegaliśmy z Jackiem i Nome.
To nie jest dobry czas dla biegaczy. Drogi leśne są zupełnie zalodzone, drogi polne fragmentami grząskie. Skutki to zaliczona efektowna gleba, nogi mokre do kolan. Ale wiosna idzie i przy tej temperaturze szybko wszystko wróci do normy.